Een andere kijk op allergieën

De medische wetenschap identificeert afwijkingen van het immuunsysteem als de oorzaak van allergieën. Normaliter onschadelijke elementen, zoals specifieke voedingsmiddelen, dierenharen, pollen, en huisstofmijtuitwerpselen, worden plotseling de focus van ons eigen afweersysteem. Het is intrigerend om te zien hoe sommigen heftig reageren op bepaalde stoffen, terwijl anderen er volledig immuun voor lijken. Dit roept de vraag op: wat is er werkelijk aan de hand?

De medische wetenschap lijkt op dit gebied nog steeds in het duister te tasten, grotendeels omdat het psychische aspect van deze reacties vaak niet wordt meegenomen. In werkelijkheid vinden allergieën hun oorsprong in sporen die opgeslagen zijn in het onbewuste deel van ons bewustzijn. Deze sporen zijn restanten van momenten waarin we een trauma of schok hebben ervaren, vergezeld door specifieke elementen die op dat moment aanwezig waren. Elk trauma of schok dat diep in onze psyche is geworteld, ontglipt de rationele verstaanbaarheid. Het moment van impact is acuut en dramatisch, geïsoleerd ervaren; met andere woorden, je hebt het helemaal alleen meegemaakt, je stond er helemaal alleen voor. Deze elementen nestelen zich in ons onderbewustzijn en blijven ons kwellen tot we ze erkennen en kunnen verwerken. Deze elementen of sporen functioneren als signalen die geactiveerd worden zodra we ermee in aanraking komen. De reactie die hierop volgt van ons lichaam, noemen we een allergie.

Er wordt gezegd dat onder alle zintuigen, het reukorgaan de sterkste connectie met het onderbewuste heeft. Dit verklaart waarom de neus vaak een rol speelt bij allergische reacties. Voedingsmiddelen die tijdens een conflict worden gegeten, kunnen een blijvende indruk achterlaten in ons onderbewuste en zo een 'spoor' vormen. Dit geldt ook voor geuren; bepaalde aroma’s roepen consistent emotionele reacties op. Een duidelijk voorbeeld is dat mensen die chemotherapie ondergaan, en last krijgen van misselijkheid door de chemotherapie, later een allergie kunnen ontwikkelen voor de voedingsmiddelen die zij tijdens hun behandeling hebben gegeten. Ook lichamelijke ervaringen, vooral als ze gepaard gaan met schokkende of traumatische situaties, kunnen als sporen in het onbewuste worden opgeslagen. Wanneer later in het leven een zintuiglijke indruk wordt waargenomen die overeenkomt met een 'waarschuwingssignaal' uit deze onbewuste 'databank', reageren de hersenen met een onmiddellijke waarschuwing: 'Pas op, conflict X, activeer speciaal programma.'

We zijn dus niet per se overgevoelig voor de stoffen en zintuiglijke indrukken zelf, of voor vaak onschuldige substanties, maar voor de gevaarlijke, soms levensbedreigende associaties die in ons onderbewuste zijn opgeslagen. Vanuit dit perspectief kan vrijwel elke ervaring uitgroeien tot een trigger voor plotselinge, intense lichamelijke reacties, veroorzaakt door een onbewuste associatie met een trauma of schok. Dit psychologische inzicht legt de nadruk op het mechanisme van de lichaamsreactie op bepaalde triggers, die meer te maken hebben met eerder opgeslagen traumatische ervaringen dan met de stoffen of zintuiglijke indrukken zelf. Het biedt een waardevolle kijk op de complexiteit van menselijke ervaringen en hun invloed op ons welzijn. Wanneer je een allergische reactie vertoont op zaken als pinda’s, aardbeien, eieren, kattenharen, zonnestralen, parfums, zweet, bepaalde muziek, scampi’s, kleding, zeevruchten, enzovoort, kan dit wijzen op een ervaring met deze stimuli in een moment van trauma of schok.

Op het moment dat iemand trauma of shock ervaart, wordt dit in het geheugen vastgelegd als een 'traumahologram'. De sleutel tot het volledig verhelpen van allergieën en hooikoorts ligt in het bewust worden van de oorspronkelijke traumatische gebeurtenis. Allergenen zijn dus elementen die voortkomen uit die traumatische situaties die we hebben doorgemaakt. Dit onderstreept de sterke verbinding tussen onze ervaringen en onze fysieke gezondheid.

Laat me je een voorbeeld geven om de werking hiervan te verduidelijken. Stel je voor: het is vrijdagmiddag en er is een borrel op je werk. Je geniet van het informele samenzijn en snackt wat pinda’s. De sfeer is ontzettend gezellig, totdat je baas plotseling binnenstormt. Hij is zichtbaar boos en begint tegen je tekeer te gaan. "Hoe is het mogelijk dat je dit zo hebt verdraaid in het project? Dit gaat allemaal mis en dat gaat ons veel geld kosten, en daar reken ik jou voor aan." Hij deelt deze beschuldigingen in het bijzijn van al je collega’s, wat je enorm vernederd laat voelen. Je had totaal niet op zo’n uitbarsting gerekend; de opmerking komt als een donderslag bij heldere hemel. Je staat perplex en schrikt enorm. Na verloop van tijd kalmeer jij enigszins doordat jouw collega’s je proberen gerust te stellen. Hoewel je op dat moment ook wat tot rust komt, is de schrik nog lang niet verwerkt. Je gaat verder met je leven. Een paar maanden later, terwijl je thuis met je gezin een film kijkt, besluit je een snack te nemen en zijn daar weer pinda’s bij. Zodra je een paar pinda’s eet, voel je een heftige reactie opkomen. Je keel sluit zich en je ervaart een verstikkend gevoel. Het is overduidelijk een allergische reactie. Je begrijpt er niets van, want je eet al 40 jaar pinda’s zonder problemen, en nu ineens zo’n heftige reactie...

Wat hier gebeurt, is dat wanneer je de pinda opeet, je een enorme schrikreactie ervaart. Het oorspronkelijke conflict wordt plotseling weer kortstondig geactiveerd, en dat kan letterlijk binnen enkele seconden gebeuren. Het brein reageert prompt. Je wordt opnieuw bekritiseerd en belachelijk gemaakt. Je ervaart weer die schrik en voelt alsof je leven op het spel staat. Hiermee is de activatie van het spoor actief. Maar als je op dat moment thuis met je gezin bent, is je baas niet aanwezig om je die schrik aan te jagen. Het programma wordt meteen opgelost, omdat er geen werkelijk gevaar is. Je komt dan direct in de herstelfase terecht, en worden de strottenhoofdspieren tijdelijk afgesloten.

Dus je kunt zien hoe deze mechaniek werkt en dat er ook een weg is uit deze allergieën, net zoals er een weg is uit alle conflicten die we beleven, wanneer we begrijpen hoe onze biologie werkt en de juiste bewustzijnsstappen zetten.